پست احتمالن آخر

وقتی نگاه می کنم می بینم که شاید بد نبود ادامه می دادم ولی اصلن حال و حوصله ندارم. دلیل اصلیم هم معرفی و شاید کمی نقد کتاب هایی غیر از رمان و داستان کوتاه و نمایشنامه بود. ولی وقتی می خواستم "دین، قدرت، جامعه" ماکس وبر رو معرفی کنم دیدم نمی شه واقعن حتی تا حدودی هم حقش رو ادا کنم. اصلن دربارش باید چی بگم؟
الان هم حال این که برای کتابای زیر یه پست جداگونه بذارم اصلن ندارم:
سری نمایشنامه های دور تا دور دنیا نشر نی :
ارزش این که خریده بشن رو دارن. تو این آخری ها "آنتیگون"ِ ژان آنوی (شماره 22) - که دومین چیزی بود که ازکل این مجموعه خوندم و همون موتور اصلیم برای خوندن تقریبن همش شد - چیز بی نظیریه. قطعن شاهکاره. توصیه می شه به شدت. "رقص مادیان ها" هم که بازخوانی چرم شیر از "یرما" اثر لورکا بود اثر قابل تأملی بود به نظر من. تو کل این مجموعه "سه روایت از زندگی" یاسمینا رضا (شماره ی 7) و همین آنتیگون به نظر من فوق العاده ان.
کتاب کوچک، انتشارات نیلا:
کتاب های قطع پالتویی و بسیار کم حجم، 500 تومان. خیلی زیادن و من ازشون کم خوندم ولی به نظر می رسه مجموعه ی جالبی باشن. "از چپ به راست" استیون دایتز(شماره ی 73) چیز جالبی یود.
نما یشنامه ی هنر، یاسمینا رضا، انتشارات ماهریز:
حرف نداره. به نظر من عالیه. از چیزایی که اگه زیاد دربارش حرف بزنیم خرابش می کنیم.
یکی مثل همه، فیلیپ راث، نشر چشمه (حدودن 130 صفحه) :
تأثیرگذاره. من رو یاد "همه ی افتادگان" بکت انداخت. شدین توصیه می شه. واقعن ارزش وقت گذاشتن و با حوصله خوندن رو داره
سور بز یوسا:
فک کنم نیاز به توضیح نداره. نخوندنش اشتباهه
درباره ی آدم ها و گورها، ارنستو ساباتو، انتشارات نیلوفر (حدود 550 صفحه):
دو فصل اولش با هم می تونه یه کتاب تر و تمیز و جدا باشه. کتاب عجیبیه. شیوه ی روایت خاصی داره. برای من دوست داشتنی بود. ولی به همه توصیش نمی کنم. حوصله می خواد خوندنش (به جز دو فصل اول) از سری کتاباییه که نمی شه بهشون نمره داد. فرق داره. تیکه های جالبی هم وسطش - به خصوص تو فصل سوم - درباره زندگی داره.
در آخر پیشنهاد می کنم کتاب " الاهیات مترجم، والتر بنیامین و رسالت مترجم" از امید مهرگان رو نخونید. جیبی، 140 صفحه، ولی من تو 5 ماه اخیر نتونستم تمومش کنم (تازه اونم منی که از کتاب نیم خونده متنفرم، ولی از این کتاب امید مهرگان بیشتر متنفرم) از اون کتاباییه که به نظر من توهم روشنفکری -اصطلاح روشنیدگی رو مناسب می دونم - داره. به قول کریم مجتهدی، از نمودهای سفسطه تو دنیای معاصر، پشت سرهم به کار بردن یه سری اسم و لغت خارجیه که خواننده یا شنونده رو گیج کنه. بعید می دونم بعدها برگردم سراغش. گول اسمش رو خوردم ولی احتمالن دیگه ازاین مجموعه - کتاب های کوچک، انتشارات فرهنگ صبا با پشتیبانی رخداد نو- نخرم.

۳ نظر:

  1. سلام. چرا پس؟ اصلا قرار نبود تنهايي بنويسم اينجا رو يعني چي؟ من فكر مي كردم كاري كه داري مي كني خيلي خوبه حتي اگه هيچ كس هيچ وقت نياد و بخونه معرفي كتاب به ذهن خود نويسنده هم جهت مي ده براي بيشتر خوندن و بهتر خوندن. نظرمه البته. جدا اميدوارم نظرت عوض شه.

    پاسخحذف
  2. در مورد کتاب " الاهیات مترجم، والتر بنیامین و رسالت مترجم" اثر امید مهرگان، تصورم این است که این کتاب به خوبی وضعیت فکری کسانی را نشان می دهد که تفکر براشان وضعیت ناپایدار محسوب می شود. درست است، بله، که همه همیشه ناگزیر فکرهایی از سرمان می گذرد. منظورم آن تفکری است که همواره حالت پلی میان دو وضع پایدار، دو زبان قاعده مند، را دارد.

    -م-

    پاسخحذف